Dlaczego lubię starą architekturę?

Jak łatwo zauważyć,tematem mojego bloga jest przyroda.Obcowanie z nią uspokaja,pozwala odkryć siebie jako jej cząstkę,uczy pokory i pozwala odkryć w niej i sobie samym cząstkę samego Stwórcy.Czasem na swoich fotografiach umieszczam ludzi,głównie członków własnej rodziny,generalnie należę do tzw.samotnych wilków i  nieszczególnie lubię ludzi.A właśnie dla samotników,którym nie straszne są mróz w zimie i upał w lecie,
deszcz/śnieg i żar słońca,łażenie po gęstych krzakach i bezdrożach z dala od wygodnych dróg i alejek,to dla
nich jest fotografia przyrodnicza ,sam na sam ze zwierzęciem,ze wzajemnym szacunkiem,niemalże twarzą w twarz.Jestem tylko ja i  ona/ono i myśl - zdejmę go obiektywem dziś,teraz czy jeszcze nie dziś?
Jednym słowem to sytuacje znajdujące się po przeciwnej stronie skali,czyli kontrastowe.
Bo kontrast to nie tylko wykres zapisu tonalnego zdjęcia,to nie tylko światła i cienie na zdjęciu,nie tylko kontrast w rozumieniu koloru ale też kontrast sytuacyjny,kontrast pomiędzy tworzącymi kadr elementami.Przykład?proszę bardzo...

Stara elewacja,z poprzedniej odległej historii ale z elementami nowoczesnymi.Martwy mur a jednak żyjący przez obecność tej niewielkiej samosiejki topoli.Stary,odrapany balkon ale nowiutka klimatyzacja.To kontrast,który można znaleźć na starych budowlach w każdym mieście.
 A tutaj obok kontrastu obiektów starych i nowych,kontrast kolorów ciepłych ( ceglany mur,fragmenty kolorowych ścian) i zimnych ( niebieska plandeka i błękitne niebo).Z tej samej grupy kontrastu kolorystycznego niebo i dach nad pałacem w Dzikowie.

Może być też kontrast kształtów jak tutaj te poziome i pionowe prostokątne elementy a przy okazji też kolory szyldu sklepowego.

To właśnie dla tego uwielbiam takie miejsca i sytuacje w kadrze i dla tego kiedy jestem w jakimś mieście,zwracam uwagę na balkony i gzymsiki a nie na mijanych ludzi.