Wonnica piżmówka i starzy znajomi Zmięki żółte.

Rodzina kózkowatych to bardzo ciekawa i obfitująca w bardzo okazale się prezentujące osobniki. Najbardziej chyba okazała jest bardzo rzadka Nadobnica alpejska. Okazale też wygląda równie rzadki ale jednak częściej spotykany Kozioróg dębosz. Cechą charakterystyczną jest wrzecionowate ciało i bardzo długie,członowane czułki. Dosyć pospolitym przedstawicielem tej rodziny jest Wonnica piżmówka.

Nazwa tego chrząszcza pochodzi od zapachu jaki wydziela kiedy jest zaniepokojona,podobnego do piżma.
Można ją spotkać na roślinach baldaszkowatych,jak np.wczoraj prezentowanej Marchwi zwyczajnej.

Ja spotkałem ją podczas dzisiejszego spaceru z Fafikiem. Na rowie biegnącym wzdłuż naszej ulicy,rosną właśnie te oraz wiele innych roślin. 
Na tejże marchwi wczoraj prezentowałem parę Zmięków żółtych w niedwuznacznej sytuacji. Dziś to już istna seksualna orgia.

Wszystkie moje makrofotografie robię z użyciem obiektywu Nikkor 18-55 mm ustawionego na wartość 55 mm.Wczoraj pisałem o głębi ostrości i selektywnej ostrości. Ten obiektyw sprawdza się fajnie w przypadku takich zdjęć. Nie jest to typowy obiektyw przeznaczony do makrofotografii,dlatego nie jest obarczony zniekształceniami optycznymi.Jego zaletą jest za to odległość ostrzenia wynosząca 28 cm przy wykorzystaniu systemu auto fokusa AF.W wypadku przejścia na manualne ostrzenie,czasem się udaje ostrzyć już z 19 cm. Dziś trochę wiało co nie jest wskazane przy tego typu fotografii. Warto więc jest stosować szybkie migawki żeby zrekompensować ruch roślin a przy okazji też i samych owadów. Długa optyka przydaje się też np.do płochliwych motyli co w połączeniu z możliwością swobodnego w miarę kadrowania z matrycy 10 MP i powiększania na etapie postprodukcji pozwala na uzyskanie całkiem satysfakcjonujących zbliżeń.